برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۵ معرفی شدند

برندگان جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ معرفی شدند. این جایزه به سه دانشمند آمریکایی، جان کلارک (دانشگاه کالیفرنیا، برکلی)، میشل اچ. دوورت (ییل و دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا) و جان ام. مارتینیس (دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا) اهدا شد. در این نوشته وب سایت مجله بیوگرافی فوتبال شما را با برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۵ معرفی شدند ، آشنا خواهد کرد. همراه ما بمانید.

معرفی سه برنده جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۵

برندگان جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ به‌طور مشترک به سه فیزیکدان آمریکایی، جان کلارک، میشل اچ. دووره و جان ام.

مارتینیس، به‌خاطر کشف «تونل‌زنی مکانیکی کوانتومی در مقیاس ماکروسکوپی و کوانتیده شدن انرژی در یک مدار الکتریکی» اعطا شد.

این کشف در دهه ۱۹۸۰ در آزمایشگاه جان کلارک در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، آغاز شد و پایه‌گذار تحولات عمده‌ای در فناوری‌های کوانتومی شد.

درباره جان کلارک

جان کلارک، فیزیکدان بریتانیایی‌الاصل، در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، به‌عنوان استاد بازنشسته فعالیت می‌کند.

او در دهه ۱۹۸۰ با همکاری میشل دووره و جان مارتینیس، بیوگرافی دانشمندان و محققان آزمایش‌هایی را طراحی کرد که نشان می‌داد سیستم‌های ابررسانا می‌توانند رفتارهای کوانتومی را در مقیاس‌های قابل مشاهده از خود نشان دهند.

این آزمایش‌ها به‌ویژه در توسعه فناوری‌های کوانتومی مانند رایانه‌های کوانتومی و رمزنگاری کوانتومی تأثیرگذار بودند.

درباره میشل اچ. دووره

میشل دووره، فیزیکدان فرانسوی‌الاصل، هم‌اکنون استاد در دانشگاه ییل و دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا است. او پیش از این، به‌عنوان رئیس گروه سخت‌افزار کوانتومی در پروژه Quantum AI گوگل فعالیت می‌کرد. دووره در تحقیقات مشترک با کلارک و مارتینیس، نقش کلیدی در کشف تونل‌زنی کوانتومی در مقیاس ماکروسکوپی ایفا کرد.

درباره جان ام. مارتینیس

جان مارتینیس، فیزیکدان آمریکایی، در حال حاضر استاد در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا است. او پیش از این، به‌عنوان رئیس گروه سخت‌افزار کوانتومی در پروژه Quantum AI گوگل فعالیت می‌کرد. مارتینیس در دهه ۱۹۸۰، به‌عنوان دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه کلارک، در تحقیقات اولیه در زمینه تونل‌زنی کوانتومی مشارکت داشت.

جایزه نوبل فیزیک 

جایزه نوبل فیزیک یکی از معتبرترین جوایز علمی جهان است که هر ساله از سوی آکادمی سلطنتی علوم سوئد به پژوهشگران برجسته در زمینه فیزیک اهدا می‌شود. این جایزه در سال ۱۹۰۱ توسط آلفرد نوبل، شیمی‌دان و مخترع سوئدی، پایه‌گذاری شد و از آن زمان تاکنون به‌طور مستمر به دانشمندان برتر این حوزه اعطا شده است.

تاریخچه جایزه نوبل فیزیک

جایزه نوبل فیزیک اولین‌بار در سال ۱۹۰۱ به ویلهلم کنراد رونتگن از آلمان به‌خاطر کشف پرتوهای ایکس اهدا شد. این جایزه شامل یک مدال طلا، دیپلم افتخار و مبلغ نقدی است که در طول سال‌های مختلف تغییر کرده است. در سال ۱۹۰۱، مبلغ جایزه ۱۵۰٬۷۸۲ کرون بود که معادل حدود ۷٬۷۳۱٬۰۰۴ کرون در دسامبر ۲۰۰۷ بود.

اهدای این جایزه بر اساس وصیت آلفرد نوبل صورت می‌گیرد و مراسم آن هر سال در ۱۰ دسامبر، سالروز درگذشت نوبل، برگزار می‌شود. کمیته نوبل که متشکل از پنج عضو منتخب آکادمی سلطنتی علوم سوئد است، مسئول انتخاب برندگان این جایزه می‌باشد.

جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵

جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ به سه دانشمند آمریکایی به‌خاطر کشف «تونل‌زنی کوانتومی ماکروسکوپی و کوانتیزاسیون انرژی در یک مدار الکتریکی» اهدا شد. این کشف در دهه ۱۹۸۰ در آزمایشگاه جان کلارک در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، آغاز شد و پایه‌گذار تحولات عمده‌ای در فناوری‌های کوانتومی شد.

نوبل فیزیک ۲۰۲۵ اعلام شد

در تاریخ ۱۵ مهر ۱۴۰۴ (۷ اکتبر ۲۰۲۵)، جایزه نوبل فیزیک به سه دانشمند آمریکایی اهدا شد: جان کلارک، میشل اچ. دووره و جان ام. مارتینیس.

این جایزه به‌خاطر کشف «تونل‌زنی کوانتومی ماکروسکوپی و کوانتیزاسیون انرژی در یک مدار الکتریکی» به آن‌ها تعلق گرفت.

این دستاورد در دهه ۱۹۸۰ در آزمایشگاه جان کلارک در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، آغاز شد و پایه‌گذار تحولات عمده‌ای در فناوری‌های کوانتومی شد.

نامزدهای نوبل فیزیک ۲۰۲۵

جان کلارک: فیزیکدان بریتانیایی‌الاصل، استاد بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا، برکلی. او در دهه ۱۹۸۰ با همکاری میشل دووره و جان مارتینیس، آزمایش‌هایی را طراحی کرد که نشان می‌داد سیستم‌های ابررسانا می‌توانند رفتارهای کوانتومی را در مقیاس‌های قابل مشاهده از خود نشان دهند.

میشل اچ. دووره: فیزیکدان فرانسوی‌الاصل، استاد دانشگاه ییل و دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا. او پیش از این، به‌عنوان رئیس گروه سخت‌افزار کوانتومی در پروژه Quantum AI گوگل فعالیت می‌کرد. دووره در تحقیقات مشترک با کلارک و مارتینیس، نقش کلیدی در کشف تونل‌زنی کوانتومی در مقیاس ماکروسکوپی ایفا کرد.

جان ام. مارتینیس: فیزیکدان آمریکایی، استاد دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا. او پیش از این، به‌عنوان رئیس گروه سخت‌افزار کوانتومی در پروژه Quantum AI گوگل فعالیت می‌کرد. مارتینیس در دهه ۱۹۸۰، به‌عنوان دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه کلارک، در تحقیقات اولیه در زمینه تونل‌زنی کوانتومی مشارکت داشت.

لیست برندگان نوبل فیزیک

برندگان برجسته جایزه نوبل فیزیک

۱۹۰۳: ماری کوری، پیر کوری و آنری بکرل به‌خاطر تحقیقات در زمینه تابش‌های رادیواکتیو.

۱۹۲۱: آلبرت اینشتین به‌خاطر کشف اثر فوتوالکتریک.

۱۹۳۲: جیمز چادویک به‌خاطر کشف نوترون.

۱۹۶۵: ریچارد فاینمن، جولیان شوینگر و توماس یانگ به‌خاطر توسعه نظریه الکترودینامیک کوانتومی.

۱۹۸۴: کارلوس روبیا و شوکورو مانابه به‌خاطر مدل‌سازی فیزیکی جو زمین و پیش‌بینی گرمایش جهانی.

۲۰۰۴: آندره گیم و کنستانتین نووسلوف به‌خاطر کشف گرافن.

۲۰۲۳: پیر آگستینی، فرنک کراوس و آن هولی‌یر به‌خاطر روش‌های تجربی تولید پالس‌های فوق‌کوتاه نور.

۲۰۲۵: جان کلارک، میشل اچ. دووره و جان ام. مارتینیس به‌خاطر کشف تونل‌زنی کوانتومی ماکروسکوپی و کوانتیزاسیون انرژی در یک مدار الکتریکی.

اعلام اسامی برندگان نوبل فیزیک

برندگان این دوره جایزه نوبل فیزیک عبارتند از:

جان کلارک (John Clarke): استاد دانشگاه کالیفرنیا، برکلی.

میشل اچ. دووره (Michel H. Devoret): استاد دانشگاه ییل و دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا.

جان ام. مارتینیس (John M. Martinis): استاد دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا و پیش از این، رهبر گروه سخت‌افزار کوانتومی در پروژه Quantum AI گوگل.

برندگان نوبل فیزیک امروز

در روز سه‌شنبه، ۱۵ مهر ۱۴۰۴ (۷ اکتبر ۲۰۲۵)، آکادمی سلطنتی علوم سوئد برندگان جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۵ را معرفی کرد. این جایزه به سه دانشمند آمریکایی به‌خاطر پژوهش‌های پیشگامانه‌شان در زمینه مکانیک کوانتومی اهدا شد.

مجموع جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۵ معادل ۱۱ میلیون کرون سوئد (تقریباً ۱.۲ میلیون دلار آمریکا) است که به‌طور مساوی بین سه برنده تقسیم می‌شود.

برنده نوبل فیزیک ۲۰۱۱

در سال ۲۰۱۱، جایزه نوبل فیزیک به سه اخترفیزیکدان به‌خاطر کشف انبساط شتاب‌دار جهان از طریق مشاهدات ابرنواخترهای دوردست اهدا شد. این کشف، درک ما از کیهان‌شناسی را متحول کرد و نشان داد که جهان نه‌تنها در حال انبساط است، بلکه این انبساط با شتاب در حال انجام است.

این کشف نه‌تنها مدل استاندارد کیهان‌شناسی را به چالش کشید، بلکه مفهوم «انرژی تاریک» را به‌عنوان عامل اصلی این شتاب معرفی کرد. انرژی تاریک، نیرویی مرموز و نامشخص است که حدود ۷۰٪ از انرژی کل کیهان را تشکیل می‌دهد و مسئول تسریع در انبساط جهان است.

نوبل فیزیک ۲۰۱۲

در سال ۲۰۱۲، جایزه نوبل فیزیک به دو فیزیکدان برجسته، سرژ آروش (Serge Haroche) از فرانسه و دیوید جِی. واینلند (David J. Wineland) از آمریکا، به‌خاطر توسعه روش‌های تجربی نوآورانه برای اندازه‌گیری و دستکاری سیستم‌های کوانتومی فردی اهدا شد.

اعلام برندگان نوبل پزشکی سال ۲۰۲۵

برندگان نوبل فیزیک ۲۰۱۲

سرژ آروش: او با استفاده از تکنیک‌های «الکترودینامیک کوانتومی در حفره» (Cavity Quantum Electrodynamics)، موفق شد رفتارهای کوانتومی فوتون‌ها را در سیستم‌های میکروسکوپی مشاهده و کنترل کند. این روش به‌ویژه در مطالعه ویژگی‌های کوانتومی فوتون‌ها و توسعه لیزرهای کوانتومی کاربرد دارد.

دیوید واینلند: او با استفاده از «تله‌های یون» (Ion Traps)، توانست اتم‌های منفرد را در دام الکترومغناطیسی قرار داده و رفتارهای کوانتومی آن‌ها را اندازه‌گیری و دستکاری کند. این تکنیک به‌ویژه در توسعه ساعت‌های اتمی دقیق و رایانه‌های کوانتومی کاربرد دارد.

برنده نوبل فیزیک ۱۹۲۳

در سال ۱۹۲۳، جایزه نوبل فیزیک به نیلز بور (Niels Bohr)، فیزیکدان برجسته دانمارکی، اهدا شد. او به‌خاطر تحقیقات بنیادی درباره ساختار اتم‌ها و تابش که از آنها ناشی می‌شود مورد تقدیر قرار گرفت.

نیلز بور برنده نوبل فیزیک ۱۹۲۳

نیلز بور با ارائه مدل اتمی بور توانست ساختار اتم هیدروژن را توضیح دهد.

او نشان داد که الکترون‌ها در مدارهای مشخص و با انرژی‌های معین حول هسته می‌چرخند و تابش الکترومغناطیسی هنگامی رخ می‌دهد که الکترون‌ها از یک سطح انرژی به سطح دیگر منتقل می‌شوند.

این مدل، پایه‌ای برای توسعه مکانیک کوانتومی شد و به درک بهتر رفتار ذرات زیراتمی کمک شایانی کرد.

برنده نوبل فیزیک 1925

در سال ۱۹۲۵، جایزه نوبل فیزیک به ویلفردو پائولی (Wolfgang Pauli)، فیزیکدان اتریشی، اهدا شد. او به‌خاطر کشف اصل طرد پائولی که یکی از قوانین بنیادی مکانیک کوانتومی است، مورد تقدیر قرار گرفت.

ویلفردو پائولی برنده نوبل فیزیک 1925

اصل طرد پائولی بیان می‌کند که هیچ دو فرمیونی (مانند الکترون‌ها، پروتون‌ها و نوترون‌ها) نمی‌توانند در یک سیستم کوانتومی در یک حالت کوانتومی یکسان قرار بگیرند.

این قانون نقش اساسی در ساختار اتم‌ها و جدول تناوبی عناصر دارد و توضیح می‌دهد که چرا الکترون‌ها در مدارهای مختلف اتم قرار می‌گیرند.

کشف پائولی، پایه‌ای برای توسعه مکانیک کوانتومی و فیزیک ذرات بنیادی شد.

برنده نوبل فیزیک 1933

در سال ۱۹۳۳، جایزه نوبل فیزیک به پول دیراک (Paul Dirac) از بریتانیا و ارنست شرودینگر (Erwin Schrödinger) از اتریش اهدا شد. این جایزه به خاطر کشفات بنیادی در زمینه نظریه‌های کوانتومی و توسعه مکانیک موجی به آن‌ها تعلق گرفت.

برندگان نوبل فیزیک 1933

پاول دیراک:

فرمول‌بندی معادله معروف دیراک برای الکترون، که ترکیبی از مکانیک کوانتومی و نسبیت خاص اینشتین بود.

پیش‌بینی وجود پوزیترون (ذره ضد ماده الکترون) که بعدها آزمایشگاهی تأیید شد.

آثار دیراک پایه‌ای برای توسعه فیزیک ذرات بنیادی و نظریه میدان کوانتومی شدند.

ارنست شرودینگر:

توسعه معادله شرودینگر که رفتار موجی ذرات را توصیف می‌کند.

پایه‌گذاری مکانیک موجی کوانتومی که یکی از ستون‌های نظریه کوانتومی است.

معادله شرودینگر ابزار اصلی برای محاسبه حالت‌های کوانتومی اتم‌ها و مولکول‌ها است.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

اخبار تیم ملی والیبال قطر
ترکیب تیم ملی وزنه‌ برداری ایران
وزنه برداری قهرمانی جهان 2025