بیوگرافی داریوش اقبالی – Dariush Eghbali

داریوش اقبالی، مشهور به داریوش، در ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد و یکی از ماندگارترین خوانندگان موسیقی پاپ و اعتراضی ایران است. در بیوگرافی خوانندگان ایرانی، داریوش به دلیل ترانه‌هایی چون گل یخ، چشم من، سنتوری، زندون و به من نگو دوستت دارم به شهرت رسیده و با همکاری آهنگسازانی چون بابک بیات و حسن شماعی‌زاده و ترانه‌سرایانی چون ایرج جنتی عطایی و شهیار قنبری آثار ماندگاری خلق کرده است.

داریوش بارها به دلیل محتوای اجتماعی و سیاسی ترانه‌هایش بازداشت شد و پس از انقلاب ۱۳۵۷ به آمریکا مهاجرت کرد. او امروز علاوه بر موسیقی، در زمینه فعالیت‌های اجتماعی، به‌ویژه مبارزه با اعتیاد فعال است و همچنان صدای نسل‌های مختلف ایرانی باقی مانده است.

داریوش اقبالی کیست

نام : داریوش اقبالی

تاریخ تولد : ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ (۴ فوریه ۱۹۵۱)

محل تولد: تهران، ایران

زندگینامه داریوش اقبالی

دهه ۱۳۵۰ دوران طلایی فعالیت هنری داریوش محسوب می‌شود. او با اجرای آثاری مانند گل یخ، چشم من، خونه و سراب به یکی از محبوب‌ترین خوانندگان ایران تبدیل شد. همکاری او با آهنگسازانی همچون بابک بیات، فرید زلاند و حسن شماعی‌زاده و ترانه‌سرایانی چون ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری و اردلان سرفراز، آثاری ماندگار در تاریخ موسیقی پاپ ایران خلق کرد.

داریوش تنها به ترانه‌های عاشقانه بسنده نکرد. بخش بزرگی از کارنامه او به موسیقی اعتراضی و اجتماعی اختصاص دارد. همین موضوع باعث شد در سال‌های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ چندین بار بازداشت و زندانی شود. پس از انقلاب، او مانند بسیاری از هنرمندان ناچار به ترک ایران شد و در نهایت در لس‌آنجلس آمریکا اقامت گزید.

زندگی در تبعید، غم غربت و عشق به وطن، در ترانه‌های او به وضوح شنیده می‌شود. ترانه‌هایی مانند زندان، نون و دلقک و سنتوری بازتابی از رنج‌ها و دغدغه‌های اجتماعی او هستند. داریوش تاکنون بیش از ۲۵ آلبوم منتشر کرده و همچنان یکی از پرطرفدارترین خوانندگان ایرانی در میان نسل‌های مختلف است.

زندگی داریوش اقبالی

او علاوه بر موسیقی، در فعالیت‌های اجتماعی نیز حضوری پررنگ دارد. پس از تجربه شخصی در مبارزه با اعتیاد، سال‌هاست که در زمینه آگاهی‌بخشی و کمک به ترک اعتیاد فعال است. همچنین در کمپین‌های حقوق بشری و خیریه نیز شرکت داشته است.

داریوش اقبالی امروز نه تنها یک خواننده، بلکه نمادی فرهنگی و اجتماعی برای ایرانیان به شمار می‌رود؛ صدایی که بیش از پنج دهه، عشق، اعتراض و هویت ملی را برای مردمش روایت کرده است.

داریوش اقبالی فرزند طلاق

کودکی سخت و تاریکی داشتم و فرزند طلاق بودم؛ هرگز پدر و مادرم را با هم ندیدم. دو برادر دیگرم نیز قربانی اعتیاد شدند و درگذشتند، و همین اتفاق‌ها باعث شد که در تنهایی و انزوا رشد کنم. در چنین شرایطی، صدا و آواز تبدیل به مرهمی برای زخم‌ها و دردهای درونم شد.

ملیت داریوش اقبالی

اینستا گرام داریوش اقبالی

آدرس پیج گونزالو گارسیا در شبکه اجتماعی اینستاگرام : deghbali@

یوتیوب داریوش اقبالی

آدرس پیج داریوش اقبالی در شبکه اجتماعی یوتیوب :  deghbali@

فیسبوک داریوش اقبالی

آدرس پیج داریوش اقبالی در شبکه اجتماعی فیسبوک : deghbali@

خواندن داریوش اقبالی از ۹ سالگی

داریوش اقبالی اولین بار در سال ۱۳۳۸ و در سن ۹ سالگی، خوانندگی را در جشنی در مدرسهٔ شهرآرا تجربه کرد. او این علاقه را در دوران راهنمایی و دبیرستان نیز ادامه داد و در همایش‌ها و برنامه‌های مدرسه به اجرای آواز پرداخت.

داریوش اقبالی موسیقی

داریوش اقبالی در سال ۱۳۴۹ و در سن ۱۹ سالگی با حسن خیاط‌باشی، بازیگر و کارمند تلویزیون، آشنا شد و از او برای ادامه مسیر موسیقی تشویق گرفت.

در همان سال، داریوش با اجرای ترانهٔ به من نگو دوستت دارم که آهنگسازی آن را درویش مصطفی جاویدان بر عهده داشت، توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرد و نخستین قدم‌های حرفه‌ای خود در دنیای موسیقی را محکم برداشت.

آلبوم‌های داریوش اقبالی

1. به من نگو دوستت دارم – ۱۹۷۰

2. چشم من – ۱۹۷۳

3. شقایق – ۱۹۷۶

4. سال دوازده‌هزار – ۱۹۷۶

5. فریاد زیر آب – ۱۹۷۷

6. جنگل – ۱۹۷۸

7. سلام ای خاک خوب مهربانی – ۱۹۸۰

8. ندیم – ۱۹۸۲

9. پرنده مهاجر – ۱۹۸۳

10. امروز – ۱۹۸۴

11. نازنین – ۱۹۸۶

12. خاموش نمیرم – ۱۹۸۷

13. خاک خسته – ۱۹۸۹

14. نون و پنیر و سبزی – ۱۹۹۰

15. زندونی – ۱۹۹۱

16. چشم من – ۱۹۹۱

17. آمان از – ۱۹۹۲

18. آهای مردم دنیا – ۱۹۹۳

19. بچه‌های ایران – ۱۹۹۵

20. آشفته بازار – ۱۹۹۶

21. گله بیتا – ۱۹۹۹

22. رومی – ۲۰۰۳

23. دوباره می‌سازمت وطن – ۲۰۰۳

24. راه من – ۲۰۰۴

25. معجزه خاموش – ۲۰۰۸

26. سلام ای خاک خوب مهربانی – ۲۰۰۸

27. ۴۰ گلچین برتر داریوش – ۲۰۰۸

28. خاک خسته – ۲۰۰۹

29. دیروز – ۲۰۰۹

30. صفر – ۲۰۱۶

31. گرگ – ۲۰۲۱

 آلبوم‌های زنده داریوش اقبالی

• • داریوش و صحنه ۱ – ۱۹۹۳

  • زنده در آمفی‌تئاتر یونیورسال – ۱۹۹۴

  • داریوش و صحنه ۲ – ۱۹۹۵

  • داریوش و صحنه ۳ – ۲۰۰۲

  • داریوش در کاخ – ۲۰۰۸

شهرت داریوش اقبالی

داریوش اقبالی با ترانهٔ «به من نگو دوستت دارم» که در سال ۱۳۴۹ اجرا شد، برای نخستین بار توجه گسترده مخاطبان را به خود جلب کرد و به شهرت رسید.

این ترانه توسط درویش مصطفی جاویدان آهنگسازی شده بود و سبک خاص صدای داریوش، ترکیب احساسی و بیان صادقانهٔ او باعث شد که این اثر به یکی از ماندگارترین ترانه‌های او تبدیل شود.

ترانه‌های معروف داریوش اقبالی

1. به من نگو دوستت دارم – نخستین موفقیت و ترانه‌ای که شهرت داریوش را رقم زد.

2. گل یخ – اثری عاشقانه و ماندگار از دهه ۱۳۵۰.

3. چشم من – ترکیبی از احساسات عاشقانه و مضامین اجتماعی.

4. سنتوری – ترانه‌ای ماندگار که بعدها در فیلم سنتوری به کار رفت.

5. زندان – با مضامین اجتماعی و اعتراضی به وضعیت جامعه.

6. خونه – ترانه‌ای اعتراضی با صدای ویژهٔ داریوش.

7. به من نگو دوستت دارم (نسخهٔ بازسازی) – بازخوانی اثر اولیه با تنظیم جدید در دههٔ بعد از انقلاب.

8. آهوی وحشی – اثری عاشقانه با فضای پرانرژی.

9. نون و دلقک – بازتاب زندگی در غربت و مشکلات اجتماعی.

10. معجزه خاموش – ترانه‌ای مرتبط با ترک اعتیاد و نقطهٔ عطف زندگی شخصی داریوش.

11. بوی گندم – یکی از آثار اعتراضی و اجتماعی او.

12. جنگل – ترانه‌ای سیاسی و انتقادی علیه نابرابری‌ها.

13. بن‌بست – یکی دیگر از ترانه‌های اعتراضی دوران پهلوی.

14. علی کنکوری – اثر سیاسی با مضمون اجتماعی.

15. گل بارون‌زده – ترانه‌ای با بار اعتراضی و اجتماعی.

اهنگ به من نگو دوستت دارم داریوش اقبالی

این ترانه نقطه شروع شهرت داریوش بود و او را به عنوان یکی از خوانندگان مطرح موسیقی پاپ ایران معرفی کرد. آهنگسازی اثر توسط درویش مصطفی جاویدان انجام شده و با صدای احساسی و خاص داریوش، جایگاه ویژه‌ای در قلب مخاطبان پیدا کرد.

اهنگ گل یخ داریوش اقبالی

ترانه‌ای عاشقانه و ماندگار از دهه ۱۳۵۰ که با موسیقی زیبا و متن پر احساسش، یکی از نمادهای آثار کلاسیک داریوش به شمار می‌رود.

اهنگ چشم من داریوش اقبالی

این ترانه ترکیبی از مضامین عاشقانه و اجتماعی است و صدای منحصر به فرد داریوش باعث شد که محبوبیت زیادی در میان مردم پیدا کند.

اهنگ سنتوری داریوش اقبالی

یکی از آثار شاخص داریوش که بعدها در فیلم سنتوری استفاده شد. ترانه‌ای با فضای احساسی و عمیق که توانست نسل‌های مختلف را تحت تأثیر قرار دهد.

اهنگ زندان داریوش اقبالی

ترانه‌ای با مضمون اجتماعی و اعتراضی که بازتابی از دغدغه‌های مردم و شرایط اجتماعی آن زمان است.

اهنگ خونه داریوش اقبالی

آهنگی اعتراضی و اجتماعی که صدای منحصر به فرد داریوش و بیان صادقانهٔ او را به نمایش می‌گذارد و از آثار تاثیرگذار در کارنامه اوست.

اهنگ نون و دلقک داریوش اقبالی

این ترانه بیانگر زندگی در غربت و مشکلات اجتماعی است و با موسیقی و متن ویژه، جایگاه خود را در میان آثار محبوب داریوش حفظ کرده است.

اهنگ معجزه خاموش داریوش اقبالی

ترانه‌ای مرتبط با تجربه شخصی داریوش در ترک اعتیاد و نقطهٔ عطف زندگی او، که به عنوان یک اثر الهام‌بخش در میان مخاطبان شناخته می‌شود.

اهنگ بوی گندم داریوش اقبالی

یکی از ترانه‌های اعتراضی و اجتماعی داریوش که به نقد شرایط جامعه و نابرابری‌ها می‌پردازد و در بین آثار سیاسی او برجسته است.

اهنگ جنگل داریوش اقبالی

این اثر سیاسی و انتقادی، یکی از ترانه‌های جنجالی و معروف داریوش در دوران پیش از انقلاب بود که شهرت او را تثبیت کرد.

ترانه‌های قدیمی داریوش اقبالی

1. به من نگو دوستت دارم – نخستین ترانه‌ای که شهرت او را رقم زد.

2. گل یخ – اثری عاشقانه و ماندگار از دهه ۱۳۵۰.

3. چشم من – ترانه‌ای ترکیبی از احساسات عاشقانه و اجتماعی.

4. جنگل – ترانه‌ای سیاسی و اعتراضی علیه حکومت پهلوی.

5. بن‌بست – اثری دیگر با مضامین اجتماعی و انتقادی.

6. بوی گندم – ترانه‌ای اجتماعی و سیاسی که محبوبیت زیادی پیدا کرد.

7. علی کنکوری – ترانه‌ای اعتراضی با مضمون سیاسی.

8. گل بارون‌زده – اثری با بار اعتراضی نسبت به شرایط اجتماعی ایران.

9. یاران – یکی از ترانه‌های اولیه او که در کنار فیلمی با همین نام اجرا شد.

10. فریاد زیر آب – ترانه‌ای همراه با موسیقی فیلم و فضای اجتماعی-عاطفی.

پلی‌لیست بهترین ترانه‌های داریوش اقبالی

1. به من نگو دوستت دارم – آغاز شهرت داریوش

2. گل یخ – ترانه عاشقانه و ماندگار

3. چشم من – ترکیب عاشقانه و اجتماعی

4. سنتوری – اثر شاخص و مشهور

5. زندان – ترانه اجتماعی و اعتراضی

6. خونه – ترانه اعتراضی و تأثیرگذار

7. نون و دلقک – بازتاب زندگی در غربت

8. معجزه خاموش – مرتبط با ترک اعتیاد

9. بوی گندم – ترانه سیاسی و اجتماعی

10. جنگل – اثر اعتراضی پیش از انقلاب

11. بن‌بست – ترانه اجتماعی و انتقادی

12. علی کنکوری – اثر سیاسی

13. گل بارون‌زده – ترانه با مضمون اجتماعی

14. یاران – از ترانه‌های اولیه و محبوب

15. فریاد زیر آب – همراه با موسیقی فیلم

ریمیکس‌ها و بازخوانی‌های داریوش اقبالی

1. به من نگو دوستت دارم (ریمیکس) – بازسازی اثر کلاسیک با تنظیم جدید و صدای مدرن.

2. چشم من (ریمیکس) – نسخهٔ تازه از ترانه‌ای عاشقانه و اجتماعی با تنظیم امروزی.

3. گل یخ (ریمیکس) – بازخوانی اثر قدیمی با صدای داریوش و موسیقی مدرن.

4. سنتوری (ریمیکس) – نسخه‌ای نوین از ترانه شاخص فیلم سنتوری.

5. زندان (ریمیکس) – بازسازی ترانه اجتماعی و اعتراضی با تنظیم جدید.

6. معجزه خاموش (ریمیکس) – بازخوانی اثر مرتبط با ترک اعتیاد و تجربه شخصی داریوش.

7. گل بارون‌زده (ریمیکس) – نسخهٔ جدید با تنظیم مدرن و صدای تازه.

کنسرت‌های مهم داریوش اقبالی

ایران (پیش از انقلاب)

• داریوش در دهه ۱۳۵۰ در شهرهای تهران، مشهد و سایر شهرها اجراهای زنده داشت که به محبوبیت او کمک کرد.

• اجرای ترانه‌هایی مانند به من نگو دوستت دارم و گل یخ در سالن‌ها و همایش‌های عمومی مورد استقبال گسترده قرار گرفت.

خارج از ایران (پس از انقلاب)

• لس‌آنجلس، آمریکا – داریوش پس از مهاجرت به آمریکا کنسرت‌های متعددی برگزار کرد و به سرعت به یکی از محبوب‌ترین خوانندگان ایرانی در خارج از کشور تبدیل شد.

• تورهای اروپایی و خاورمیانه – داریوش در کشورهای اروپایی مانند آلمان، فرانسه و سوئد و همچنین کشورهای عربی کنسرت‌های زنده اجرا کرده است.

• کنسرت‌های ۲۴ ساعته و برنامه آینه – داریوش علاوه بر کنسرت‌های زنده، برنامه‌هایی اجتماعی و فرهنگی مانند آینه را در تلویزیون‌ها و رادیوهای خارجی برگزار کرده است.

آلبوم‌های زنده داریوش اقبالی

داریوش چند آلبوم زنده منتشر کرده که ضبط اجرای کنسرت‌های او هستند:

• داریوش و صحنه ۱، ۲ و ۳

• زنده در آمفی‌تئاتر یونیورسال

• داریوش در کاخ

این کنسرت‌ها نه تنها شهرت او را حفظ کرده‌اند، بلکه امکان ارتباط مستقیم با مخاطبان ایرانی در داخل و خارج از کشور را فراهم کرده‌اند.

همکاری‌های داریوش اقبالی

آهنگسازان

داریوش در طول دوران فعالیت هنری خود با بسیاری از آهنگسازان برجسته ایرانی همکاری داشته است:

• بابک بیات

• حسن شماعی‌زاده

• منوچهر چشم‌آذر

• فرید زلاند

• واروژان

• پرویز مقصدی

• بابک افشار

• آندرانیک آساطوریان

• صادق نوجوکی

ترانه‌سراها

در کنار آهنگسازان، داریوش با ترانه‌سرایان مشهور ایرانی نیز همکاری کرده است:

• ایرج جنتی عطایی

• شهیار قنبری

• احمد شاملو

• اردلان سرفراز

• سیمین بهبهانی

• مینا جلالی

• هما میرافشار

• زویا زاکاریان

داریوش اقبالی همکاری ها

• نون و پنیر و سبزی – ۱۹۹۰ (با همکاری ابی)

• سفره سین – ۱۹۹۳ (با همکاری هاتف)

• رومی: محبوب در اینجاست – ۲۰۰۳ (با همکاری رامش و فرامرز اصلانی)

• همکاری با گوگوش در دوران نامزدی و اجراهای مشترک

• همکاری با ابی و هاتف در برخی آلبوم‌ها و ترانه‌های مشترک

• بازسازی و بازخوانی ترانه‌های دهه ۱۳۵۰ با همکاری عبدی یمینی

تجربه بازیگری داریوش اقبالی

داریوش اقبالی در طول دوران فعالیت هنری خود، تجربه بازیگری نیز داشته است. او در دو فیلم یاران (۱۳۵۳) و فریاد زیر آب (۱۳۵۶) ایفای نقش کرده و همزمان موسیقی این آثار را نیز اجرا کرده است.

این تجربه باعث شد که او توانایی خود در ترکیب بازیگری و موسیقی را به نمایش بگذارد و وجه دیگری از هنر خود را به مخاطبان معرفی کند.

جوایز و افتخارات داریوش اقبالی

داریوش اقبالی در طول دوران فعالیت هنری و اجتماعی خود موفق به کسب جوایز و افتخارات متعددی شده است که نشان‌دهنده تأثیرگذاری او در زمینه موسیقی و فعالیت‌های انسان‌دوستانه است:

• جایزه مرکز حقوق بشر در ایران – ۲۰۱۴

• جایزه رون سیمونز و رونالد رایت – ۲۰۰۵، به پاس حمایت از حقوق اقلیت‌ها و فعالیت‌های انسان‌دوستانه، از سوی سازمان شِر

• تقدیرنامه شهرداری لس‌آنجلس – ۲۰۰۵، به دلیل خدمات فرهنگی و اجتماعی

• نشان صلح – اعطا شده در فستیوال فیلم، موسیقی و رسانه‌های تصویری بحرین

این جوایز نشان‌دهنده نه تنها جایگاه داریوش به عنوان هنرمند، بلکه نقش فعال او در حمایت از حقوق بشر و فعالیت‌های اجتماعی است.

داریوش اقبالی پیش از انقلاب 

داریوش در سال ۱۳۵۶ و در نظرسنجی مجلهٔ «جوانان» به عنوان محبوب‌ترین خوانندهٔ ایران انتخاب شد. او با بسیاری از چهره‌های سرشناس موسیقی پاپ ایران همکاری داشت؛ از جمله منوچهر چشم‌آذر، بابک بیات، فرید زلاند، واروژان، پرویز مقصدی، بابک افشار، آندرانیک آساطوریان و صادق نوجوکی.

همچنین ترانه‌سرایانی مانند ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، احمد شاملو و اردلان سرفراز با او همکاری داشتند.

به دلیل اجرای ترانه‌های سیاسی و اجتماعی مانند جنگل، بن‌بست، بوی گندم، علی کنکوری و گل بارون‌زده، داریوش چندین بار توسط حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد. نخستین بازداشت او با دستور مستقیم شاه رخ داد؛ وی ۶ ماه در انفرادی و مجموعاً ۲۶ ماه در دوران سلطنت محمدرضا پهلوی زندانی بود.

داریوش اقبالی علیه حکومت پهلوی 

داریوش به مرور زمان به یکی از چهره‌های محبوب موسیقی ایران تبدیل شد، اما به دلیل اجرای برخی ترانه‌های سیاسی و انتقادی علیه حکومت پهلوی، چندین بار دستگیر و زندانی شد. با این حال، محبوبیت او همچنان رو به افزایش بود و در سال ۱۳۵۶، در نظرسنجی مجلهٔ «جوانان»، به عنوان محبوب‌ترین خوانندهٔ ایران برگزیده شد.

داریوش اقبالی موسیقی اعتراضی

داریوش تنها یک خواننده عاشقانه نبود. او در بسیاری از آثارش صدای اعتراض مردم به بی‌عدالتی، فقر و محدودیت‌های اجتماعی شد. ترانه‌هایی چون به من نگو دوستت دارم، خونه و زندان رنگی اعتراضی داشتند.

داریوش اقبالی بازداشت و زندان

به دلیل محتوای سیاسی برخی ترانه‌ها، داریوش چندین بار پیش از انقلاب بازداشت و زندانی شد. این تجربه تلخ بعدها الهام‌بخش برخی از آثار او شد.

داریوش اقبالی دوران غربت و تبعید

زندگی در تبعید برای داریوش آسان نبود. او در ترانه‌هایش غربت، دلتنگی و غم دوری از وطن را بازتاب داد. همین باعث شد بسیاری از ایرانیان مهاجر با او هم‌ذات‌پنداری کنند.

داریوش اقبالی پس از انقلاب

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، داریوش که پیش از آن برای درمان صورت خود پس از سوءقصد اسیدپاشی به لندن سفر کرده بود، به ایران بازنگشت. مانند بسیاری از خوانندگان پاپ، او فعالیت هنری خود را در خارج از کشور ادامه داد. در وبلاگ شخصی خود، دلیل خروجش از ایران را چنین بیان کرده است:

“پس از انقلاب ۱۳۵۷ و به دنبال کشتار، خون‌ریزی و خفقان حاکم بر سرزمینم، مجبور به ترک وطن شدم. از آن زمان تا حال، در سفری بی‌انتها، می‌کوشم در کنار هموطنانم سرود ایرانی آزاد را هم‌صدا شوم.”

داریوش در طول سال‌های اقامت در خارج از ایران، همواره از پناه‌جویان ایرانی حمایت کرده و در تظاهرات و فعالیت‌های اجتماعی فعال بوده است. او همچنین با تشکیل بنیادهایی مانند «آینه»، به حمایت از مبتلایان به اعتیاد پرداخته است.

ترانه‌ها و اشعار او ترکیبی از آثار بزرگان معاصر و کلاسیک مانند اردلان سرفراز، ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، سیمین بهبهانی، مینا جلالی، هما میرافشار و زویا زاکاریان و همچنین مولانا و حافظ هستند. پرداختن به موضوعات اجتماعی، ترانه‌های اعتراضی دربارهٔ فقر، آزادی و اعتیاد و برخورداری از صدای منحصر به فرد، داریوش را به یکی از محبوب‌ترین خوانندگان ایرانی در داخل و خارج از کشور تبدیل کرده است.

یکی از اقدامات شاخص او همکاری با عبدی یمینی در بازسازی آهنگ‌های دههٔ ۱۳۵۰ بود که با صدای داریوش دوباره منتشر شدند. موسیقی او نه تنها در میان ایرانیان بلکه در کشورهای اروپایی و عربی نیز محبوبیت فراوانی دارد.

داریوش اقبالی اعتیاد

داریوش پس از سال‌ها مبارزه با اعتیاد، در سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۸–۷۹) تصمیم گرفت زندگی خود را تغییر دهد و اعتیاد را ترک کند. ترانهٔ معجزه خاموش به این نقطهٔ عطف در زندگی او اشاره دارد.

اولین برنامه رسمی او در زمینهٔ کمک به معتادان، با نام آینه در رادیو AFN پخش شد. سپس در سال ۲۰۰۳، داریوش سایت «بهبودی» را راه‌اندازی کرد؛ این وبگاه نخستین مرجع ایرانی برای کمک به معتادان و خانواده‌هایشان بود. بعدها با همکاری دو پزشک، او بنیاد آینه را تأسیس کرد تا به معتادان کمک کند. گزارش‌ها حاکی است که از زمان تأسیس این بنیاد تاکنون نزدیک به ۴۰ هزار نفر موفق به ترک اعتیاد شده‌اند.

پس از موفقیت رادیویی، داریوش برنامه آینه را در تلویزیون‌های ۲۴ ساعته ادامه داد و در همایش‌ها و کنفرانس‌های متعدد ترک اعتیاد در سطح بین‌المللی شرکت کرد تا تجربیات و پیام امید خود را به افراد بیشتری منتقل کند.

داریوش اقبالی تصادف و زندان شش ماه

داریوش اقبالی در سال ۱۳۵۳ در یک سانحه رانندگی با یک عابر پیاده دچار حادثه شد که منجر به آسیب جدی و از دست دادن بینایی یک چشم فرد مقابل شد.

در پی این حادثه، دادگاه او را به دلیل رانندگی بدون گواهینامه تحت پیگرد قانونی قرار داد و به شش ماه حبس محکوم کرد. پس از بررسی پرونده در دیوان عالی کشور، حکم اجرا شد و داریوش در سال ۱۳۵۶ به مدت شش ماه در زندان قصر بازداشت شد.

داریوش اقبالی اسیدپاشی

داریوش اقبالی در سال ۱۳۵۷ و در سن ۲۸ سالگی، طی یکی از برنامه‌های زنده خود مورد حمله اسید قرار گرفت. مهاجم، دختری به نام مریم بود که به صورت او اسید پاشید و باعث سوختگی شدید در ناحیه صورت داریوش شد.

این دختر ادعا می‌کرد که به دلیل عشق به داریوش، از همسر خود جدا شده است، اما داریوش حاضر به ازدواج با او نشده بود. بر اساس گفته‌ها، انگیزه او برای حمله، انتقام و آسیب رساندن به داریوش بوده است.

خروج از ایران برای معالجه

پس از حادثه اسیدپاشی، داریوش اقبالی برای درمان و بهبود آسیب‌های صورت خود به لندن سفر کرد. با وقوع انقلاب اسلامی، او تصمیم گرفت در آنجا بماند و ادامه زندگی و فعالیت هنری خود را در خارج از ایران پی بگیرد.

در طول اقامت در لندن، داریوش به مدت دو سال زبان انگلیسی آموخت و فعالیت خوانندگی خود را ادامه داد. پس از مدتی، او راهی لس‌آنجلس شد و هم‌اکنون در فرانسه زندگی می‌کند.